วันหนึ่งพี่ๆ ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ ชวนกันทำอาหารรับประทานเอง โดยไม่ให้คุณป้าแป๋ว(แม่ครัว)เตรียมอาหารกลางวันให้
ข้อตกลงที่ทุกคน(ครูและเด็ก)ได้ช่วยกันสร้างขึ้นมา มีอยู่ว่า
- หาวัตถุดิบที่มีในโรงเรียนกาละพัฒน์เท่านั้น
- จะไม่ใช้อุปกรณ์ไฟฟ้าในการเตรียมอาหาร
- อาหารทุกอย่างทุกคนช่วยกันเตรียม
- ทุกคนได้รับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน
เมื่อได้ข้อตกลงเรียบร้อยแล้ว ครูก็สื่อสารให้ผู้ปกครองทราบถึงเป้าหมายและวิธีการจัดกระบวนการเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
จากนั้นก็เริ่มกระบวนการเรียนรู้ด้วยการลงมือปฎิบัติจริง
ครูและเด็กช่วยกันขุดมันเทศ ที่ปลูกข้างขุมเหมือง
ชวนกันเก็บผักในโรงเรียน
ช่วยกันปรุงอาหาร พร้อมสำหรับรับประทาน
คำกล่าวขอบคุณก่อนกินข้าว
ข้าวเอ๋ยข้าวสุก ต้องกินทุกบ้านทุกฐานถิ่น
กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน
ชาวนาสิ้นกำลัง เกือบทั้งปี
ต้องทนแดดทนฝนทนลมหนาว
กว่าจะได้ข้าวจากนามาถึงนี่
คนกินข้าวควรคิดดูให้ดี
ว่าผู้มีคุณแก่เราคือชาวนา
ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง
อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก มีมากหนักหนา
สงสารบรรดา เด็กไม่มีกิน
ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเรามา
ขอบคุณโลกที่ได้ให้เราอาศัยอยู่
ขอบคุณทุกคนที่ให้หนูได้รับประทานอาหารในมื้อนี้
หนูจะรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
ขอบคุณครับ/ค่ะ
คำกล่าวเหล่านี้เพิ่งเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในวันที่ได้ลงมือทำและสัมผัสเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น